استفاده از پراسیدهای تثبیت شده روی بسترهای جامد در اپوکسایش اولفین ها

در این پژوهش جهت تهیه کاتالیزگرهای ناهمگن، پراسید روی بسترهای sba-16، mcm-41 و کربن فعال تثبیت شد. در ابتدا بسترها به وسیله گروه های سیانوپروپیل تری کلروسیلان عامل دار شدند. سپس گروه های نیتریل هیدرولیز شده و گروه های اسیدی را تولید کردند. در مرحله بعد گروه های اسیدی در حضور هیدروژن پراکسید اکسید شده و به پراسید تبدیل شدند. شناسایی کاتالیزگرهای ناهمگن به دست آمده با تکنیک های فیزیکوشیمیایی مانند طیف بینی ft-ir، پراش اشعه ایکس (xrd)، آنالیز عنصری chn، میکروسکوپ الکترونی روبشی ((sem، آنالیز جذب و واجذب نیتروژن (bet)، میکروسکوپ الکترونی عبوری (tem) و آنالیز حرارتی (tga) انجام پذیرفت. فعالیت کاتالیزی کاتالیزگرهای تهیه شده در اپوکسایش سیکلواکتن مورد بررسی قرار گرفت. همچنین تأثیر مقدار کاتالیزگر و حلال های مختلف مورد مطالعه قرار گرفتند. حلال دی کلرومتان به عنوان مناسب ترین حلال برای این واکنش انتخاب شد. می توان نتیجه گیری کرد که کاتالیزگرهای ناهمگن حاصل از تثبیت پراسید روی بسترهای mcm-41 و sba-16 کاتالیزگرهای خوبی در واکنش اپوکسایش اولفین ها هستند. علاوه بر این، به سادگی و بدون آن که فعالیت کاتالیزی و انتخاب پذیری آن ها کاهش قابل توجهی داشته باشد، بازیابی می شوند. فعالیت کاتالیزی peracid-mcm-41 بیشتر از فعالیت کاتالیزی peracid-sba-16 می باشد و این به دلیل مساحت سطح بیستر بستر mcm-41 می باشد.